Herinneringen over anijs-kokospuddinkjes

I

Met het kleinste lepeltje

Zo langzaam mogelijk

Kokos, steranijs en

Volle kwark laten smelten

(Alsof je me kust)

Zodat je niet meer hard kunt praten

Een klein vredesmonument

II

Puddinkjes smelten

Maar herinneringen niet

Je was nog een beetje ziek

Wijn drinken kon wel weer

Je bent me toen misschien vergeten

Te vertellen hoe je het smaken vond

Het was in het mooiste kopje

Met een hele hoop liefde

Die je later op de avond pas vond

En toen snel weer 

Weggestopt hebt

III

Ruw, puntig

Droog en hard

Nu niks meer van terug te vinden

De vruchten die je het zou kunnen noemen

Bruin geworden, maar zoveel smaak

Het had pijn kunnen zijn
Als het met jou te maken had