Een kleine mijmering over eten

Waarom besteedt de mens zoveel tijd aan eten en drinken? Met de technieken van tegenwoordig kan er ongetwijfeld een reep gemaakt worden waar alle vezels, vitamines en andere benodigde voedingsstoffen in zitten. Een soort uitgebreide vitaminepil, die bovendien je hongergevoel als sneeuw voor de zon laat verdwijnen. De reden dat we blijven koken en eten is dat eten niet alleen noodzakelijk is, het is ook lekker. Het idee dat je bijvoorbeeld nooit meer versgebakken, knapperige frietjes kunt eten met romige mayonaise, zou voor heel wat meer depressie in de wereld zorgen. Of dat je nooit meer een hete, geurige kop koffie kunt drinken. Eten staat gelijk aan genieten, en daarnaast is eten herinneringen maken. Bij een afspraak(je) gaan veel mensen uit eten. Het is natuurlijk efficiënt, want eten moeten we allemaal. Maar de combinatie van een lekker bord eten en goed gezelschap is goud waard. Eten is niet alleen de noodzakelijke stoffen innemen; het is (net als koken) genieten, het is leven, het is experimenteren, het is liefde. Waarom zouden we dan zo prozaïsch over doen? Dit doet bij mij de vraag rijzen of eten en poëzie samen kunnen gaan. Een uitdaging! Let’s find out…